Friday, June 9, 2017

Ανοιχτή Εκδήλωση «Δεσμοί που Ελευθερώνουν» με την ψυχολόγο Χάρις Κατάκη στο Μητροπολιτικό Κολλέγιο

Το Τμήμα Ψυχολογίας του Μητροπολιτικού Κολλεγίου και το Εργαστήριο Διερεύνησης Ανθρώπινων Σχέσεων διοργάνωσαν με μεγάλη επιτυχία ανοιχτή εκδήλωση με θέμα «Δεσμοί που Ελευθερώνουν»  στο Αμφιθέατρο του Μητροπολιτικού Κολλεγίου στο Μαρούσι. 

Μπροστά στα μάτια μας αλλάζει μια εποχή. Ατενίζουμε έναν καινούργιο  κόσμο, όπου ό,τι έμοιαζε φανταστικό, εξωπραγματικό, γίνεται καθημερινότητά μας. Αμφιταλαντευόμαστε ανάμεσα στις εικόνες του χθες, τις εμπειρίες του σήμερα και τις προοπτικές του αύριο.

•    Τι θα κρατήσουμε και τι θα απορρίψουμε από όσα μάθαμε και όσα πιστέψαμε;
•    Πώς θα μάθουμε έναν καινούριο τρόπο να σκεπτόμαστε και να σχετιζόμαστε, που ανοίγει νέους δρόμους και προοπτικές;
•    Πώς θα λειτουργήσουμε ως καταλύτες στις σχέσεις μας μέσα από τους διαφορετικούς μας ρόλους (επαγγελματίες, γονείς, σύντροφοι, αδέρφια, φίλοι κ.ά);

Οι συμμετέχοντες είχαν την ευκαιρία να συζητήσουν και να μοιραστούν σκέψεις και προβληματισμούς με τους εισηγητές.

Ομιλήτρια:
Χάρις Κατάκη, διδάκτωρ Ψυχολογίας, Συστημική θεραπεύτρια, συγγραφέας και ιδρύτρια του Εργαστηρίου Διερεύνησης Ανθρώπινων Σχέσεων

Συμμετείχε:
Περσεφόνη Σπανού, MSc, Ψυχολόγος, Συστημική θεραπεύτρια και εκπαιδεύτρια στο Εργαστήριο Διερεύνησης Ανθρώπινων Σχέσεων

Το Εργαστήριο Διερεύνησης Ανθρώπινων Σχέσεων ιδρύθηκε το 1983 από τη Χάρις Κατάκη και ομάδα συνεργατών της. Εδρεύει στην Αθήνα, αλλά έχει επεκτείνει τις δραστηριότητές του και σε πολλές περιοχές σ' όλη την Ελλάδα. Πρόκειται για έναν πολυμορφικό χώρο που δραστηριοποιείται ενεργά τόσο στην Εκπαίδευση Επαγγελματιών Ψυχικής Υγείας όσο και στην Ψυχοθεραπεία, τη Συμβουλευτική, την Έρευνα και τις Εκδόσεις.  








Thursday, June 1, 2017

Βιωματικό Σεμινάριο με θέμα: Οδηγός επιβίωσης για ένα αταίριαστο ζευγάρι» στο Μητροπολιτικό Κολλέγιο

Με μεγάλη επιτυχία ολοκληρώθηκε το Βιωματικό Σεμινάριο με θέμα «Ο Τζίτζικας και ο Μέρμηγκας σύντροφοι σε όλες τις εποχές: Οδηγός επιβίωσης για ένα αταίριαστο ζευγάρι». Η εκδήλωση διοργανώθηκε από το Τμήμα Ψυχολογίας του Μητροπολιτικού Κολλεγίου και το Εργαστήριο Διερεύνησης Ανθρώπινων Σχέσεων και έλαβε χώρα στο Αμφιθέατρο του Μητροπολιτικού Κολλεγίου στο Μαρούσι (Σωρού 74). Προσκεκλημένος ομιλητής ήταν ο κ.Γιώργος Μπογδάνης, ECP, Ψυχολόγος, Ψυχοθεραπευτής, Οικογενειακός Θεραπευτής. 

Τι θα συνέβαινε άραγε εάν οι δύο αγαπημένοι μυθικοί πρωταγωνιστές του Αισώπου αποφάσιζαν να γίνουν σύντροφοι; Ποια τα προβλήματα που θα αντιμετώπιζαν και τι σχέση θα είχαν τα θέματά τους με εκείνα πολλών ζευγαριών, διαχρονικά αλλά και σήμερα;

Στο Βιωματικό Σεμινάριο, με αφετηρία τη Συστημική προσέγγιση και τις ιδέες του Αμερικανού θεραπευτή ζευγαριών Brent Atkinson, αναλύθηκαν τα προβλήματα αυτής της μακραίωνης μυθικής σχέσης ανάμεσα σε δύο πολύ αγαπημένα, αλλά και τόσο διαφορετικά ζώα. Οι συμμετέχοντες είχαν , επίσης, την ευκαιρία να κατανοήσουν πώς τα σύγχρονα ζευγάρια διαπραγματεύονται τους φόβους, τα όνειρα, τις επιθυμίες αλλά και τις υπόλοιπες καθημερινές τους ανάγκες όταν όλα μοιάζουν τόσο διαφορετικά, όσο ο τρόπος ζωής ενός Τζίτζικα και ενός Μέρμηγκα. Μετά το πέρας του σεμιναρίου οι συμμετέχοντες έλαβαν κσι τη σχετική βεβαίωση.




Thursday, March 2, 2017

Βία στα γήπεδα

Η βία στα γήπεδα είναι ένα φαινόμενο πολυσύνθετο το οποίο έχει αποκτήσει δραματικές διαστάσεις κυρίως στις μέρες. Με το πέρασμα των ετών, πολλές έρευνες έχουν πραγματοποιηθεί  με σκοπό να καταγραφούν οι αιτίες ανάπτυξης της βίας στα γήπεδα καθώς και οι τρόποι αντιμετώπισης της συγκεκριμένες μάστιγας. Στο άρθρο που ακολουθεί, η Δρ Βίκυ Γκόλτση, Υπεύθυνη της Σχολής Ανθρωπιστικών Σπουδών του Μητροπολιτικού Κολλεγίου, εξηγεί το φαινόμενο της βίας στα γήπεδα βάσει ψυχολογικών και κοινωνικών μελετών που έχουν γίνει.  

Το προφίλ του οπαδού που επιλέγει τη βία

Mία καλά στοιχειοθετημένη θεωρία που εξηγεί το ψυχολογικό προφίλ του οπαδού με εκδηλώσεις επιθετικότητας είναι η θεωρία της κοινωνικής ταυτότητας, πάντα σε συνδυασμό με άλλα χαρακτηριστικά προσωπικότητας του ατόμου αλλά και εξωτερικές συνθήκες που ευνοούν την εκδήλωσης της βίας (Wann, 1997). Το αίσθημα της απογοήτευσης που φέρνει η ματαίωση (κακή απόδοση της ομάδας) και οδηγεί τα άτομα στην επιθετικότητα. Βασική είναι ακόμη η υπόθεση των εξωτερικών συνθηκών όπως η υψηλή θερμοκρασία, ο συνωστισμός και κυρίως η χρήση του αλκοόλ. Τα διαθέσιμα ερευνητικά δεδομένα υποστηρίζουν σε μεγάλο βαθμό την ευθύγραμμη σχέση μεταξύ κατανάλωσης αλκοόλ και επιθετικότητας. Χωρίς λοιπόν να αγνοούνται οι εξωτερικές αυτές μεταβλητές, η ψυχολογική ταύτιση με την ομάδα αποτελεί μια εξαιρετική επεξήγηση της εκδήλωσης επιθετικότητας μέσα και έξω από γήπεδα. Έχει βρεθεί ερευνητικά ότι οπαδοί με υψηλή ταύτιση αντιλαμβάνονται με τον ίδιο τρόπο έναν αγώνα και μια πολεμική σύρραξη (End et al. 2003). Τέλος, μια περισσότερη υπαρξιακή και δημοφιλής εξήγηση είναι αυτή του Apter (2003) ο οποίος έχει ασχοληθεί κατά κανόνα με το φαινόμενο βίας στην Αγγλία και υποστηρίζει πως ο οπαδός βιαιοπραγεί σε μια προσπάθεια να νιώσει διέγερση και ενθουσιασμό που δεν μπορεί να βρει σε άλλες δραστηριότητες στη σύγχρονη ελεγχόμενη ζωή. Μια άλλη θεωρία αποδίδει τη βία στον κοινωνικό αποκλεισμό και τις ψυχολογικές συνέπειες αυτού, σε μια προσπάθεια ανάκτησης της αυτοεκτίμησης.

Στοιχεία που συνιστούν το Χούλιγκαν του Ελληνικού γηπέδου

H οπαδική βία δεν είναι νέο φαινόμενο. Ενώ στο εξωτερικό η βία έχει εξαλειφτεί από τους αγωνιστικούς χώρους με τη λήψη συγκεκριμένων μέτρων (ονομαστικά εισιτήρια, επιτήρηση από ομάδες φύλαξης), στη χώρα μας συνεχίζουμε να έχουμε σοβαρά περιστατικά μέσα και έξω από τα γήπεδα. Σε μια έρευνα του 2010, εξετάστηκε η επιθετικότητα οπαδών διαφόρων ομάδων στην Ελλάδα, και ανακαλύψαμε πως η επιθετική συμπεριφορά εξηγείται σε σημαντικό βαθμό από τον ψυχολογικό τρόπο σύνδεσης του οπαδού με την ομάδα. Σημαντικός είναι ο ρόλος της μετατροπής του ποδοσφαίρου από ερασιτεχνικό σε επαγγελματικό το 1979 όπου η αντίληψη των οπαδών για το σύλλογο και τα συμφέροντα του άλλαξαν ριζικά. Ο ρόλος του κέρδους ήταν καταλυτικός και ακόμη περισσότερο ενισχύθηκε τη δεκαετία του 1990 με την εισαγωγή του θεσμού του Champions League και των τηλεοπτικών δικαιωμάτων. Ακόμη, δεν μπορούμε να αγνοήσουμε την απροθυμία της πολιτείας να αναλάβει δραστικά μέτρα δίκαιης οργάνωσης και διοίκησης του ποδοσφαίρου και των συλλόγων όπως συμβαίνει στο εξωτερικό κατά το μεγαλύτερο μέρος. Όταν κατά κοινή ομολογία, η πλειοψηφία των οπαδών πιστεύει ότι επικρατεί διαφθορά και αδικία, είναι φυσικό επακόλουθο να επιτεθεί όταν οι συνθήκες είναι ώριμες και συντρέχουν λόγοι που αναφέραμε παραπάνω. Δεν πρέπει εδώ να παραμεριστεί ο καταλυτικός ρόλος των ΜΜΕ στο θέμα. Η αναπαραγωγή βίας και ο φόβος που προκαλείται στο ευρύ κοινό, αποθαρρύνει την υγιή και αρμονική ταύτιση των οπαδών με την ομάδα τους. 

Η επίδραση των κοινωνικοπολιτικών εξελίξεων στην ανάπτυξη της οπαδικής βίας

Πολλοί ερευνητές υποστηρίζουν πως η βία ενισχύεται από πολιτικές, ιδεολογικές και πολιτισμικές διαφορές στο σύγχρονο κόσμο. Οι αντιπαλότητες και η βίαιη αντίδραση αντανακλά συχνά τις διαφορετικές αξίες μεταξύ συλλόγων και οπαδών. Ακόμη, πιο ακραία είναι η άποψη Μαρξιστών ότι η βία των οπαδών είναι η αντίδραση της εργατικής τάξης στη Μ. Βρετανία ποτ κυριαρχούσε στα γήπεδα ενάντια στην καθιέρωση της μεσαίας τάξης (Giulianotti & Armstrong, 2002). Η πλέον συνδυαστική εξήγηση αναφέρει ότι η βία είναι προϊόν: μακρο-επιδράσεων (οικονομικών, πολιτικών, κοινωνικών, πολιτισμικών), μέσο-επιδράσεων (τρόπος δράσης, οπαδικής κουλτούρας και ταυτότητας) και ενδιάμεσων επιδράσεων (χαρακτηριστικά παιχνιδιού, όπως επικίνδυνο παιχνίδι, αντιπαλότητα ομάδων, επιθετικό παιχνίδι, αλληλεπιδράσεις μεταξύ παικτών μέσα στο γήπεδο, επεμβάσεις από αρχές τήρησης της τάξης) (Spaaij & Anderson, 2010). 

Η στάση της αστυνομίας και της πολιτείας στην αντιμετώπιση του φαινομένου

Σύμφωνα με στατιστικά στοιχεία, το Euro to 2014 είναι η πιο ειρηνική από άποψη βίαιων συγκρούσεων μεταξύ των οπαδών. Ο λόγος; Η αστυνομία της Πορτογαλίας έκανε ουσιαστική χρήση των επιστημονικών δεδομένων στην ψυχολογία του πλήθους και υιοθέτησε έναν διαφορετικό τρόπο αστυνόμευσης. Ένα χαμηλό προφίλ που συνίσταται στην περιφρούρηση μαζών από αστυνομικούς χωρίς διακριτικά χαρακτηριστικά (στολές καταστολής, κράνη, ασπίδες κτλ). Αυτό έκανε τους οπαδούς να αντιλαμβάνονται την συνύπαρξη τους με τους αστυνομικούς σαν μια νόμιμη ενέργεια , στην ταύτιση τους με οπαδούς άλλων χωρών και στην απομόνωση των χούλιγκανς. Αυτό μας δείχνει τη σημασία αναθεώρησης του τρόπου αστυνόμευσης μέσα στα γήπεδα. Τέλος, η απαγόρευση μετακίνησης φιλάθλων σε παιχνίδια έντονης αντιπαλότητας, μπορεί να δημιουργεί περισσότερα προβλήματα, καθώς εντείνεται ο διαχωρισμός του 'εμείς' και 'αυτοί' που προκαλεί συγκρούσεις. Αυτό με τη σειρά του αποτρέπει και ‘υγιείς’ οπαδούς να παρακολουθήσουν αγώνες ακόμη και εντός έδρας με αποτέλεσμα οι χούλιγκαν να αντιλαμβάνονται το γήπεδο ως δική τους περιοχή. Η συνύπαρξη με υγιείς οπαδούς θα οδηγούσε στην απομόνωση τους.

Δρ. Βίκυ Γκόλτση, Ηead of Psychology Department, Mητροπολιτικό Κολλέγιο






Friday, December 23, 2016

Είναι η εξελικτική ψυχολογία μια μορφή κοινωνικού Δαρβινισμού;

Ο κοινωνικός δαρβινισμός ως όρος εισήχθη στο κοινωνικό και πολιτικό ευρωπαϊκό προσκήνιο το 1877, όπως προέκυψε από τις ιδέες των T. Malthus, H. Spencer και F. Galton. Ο κοινωνικός δαρβινισμός είναι η εφαρμογή της θεωρίας της φυσικής επιλογής σε κοινωνικά, πολιτικά και οικονομικά ζητήματα. Στην απλούστερη μορφή του υποστηρίζει την βασική ιδέα της επιβίωσης του επικρατέστερου (Howard, 1997).
Σύμφωνα με τον Howard (1997), o κοινωνικός δαρβινισμός χρησιμοποιήθηκε και συνεχίζει να χρησιμοποιείται από τις δυτικές κοινωνίες με σκοπό να προωθήσει ένα φιλελεύθερο οικονομικό, κοινωνικό και πολιτικό σύστημα το οποίο αναφέρεται στον ανταγωνισμό και τον ατομικισμό σε όλα τα κοινωνικά, οικονομικά και πολιτικά θέματα. Για τους υποστηρικτές του κοινωνικού δαρβινισμού μερικές ομάδες ανθρώπων ανταγωνίζονται και επιβιώνουν ευκολότερα από άλλες ομάδες, και ο αγώνας αυτός οδηγεί στην πρόοδο του ανθρώπινου είδους. Με άλλα λόγια κάποιες ομάδες ανθρώπων έχουν πιο ισχυρά γονίδια. Αυτές οι ομάδες εξελίσσουν τον άνθρωπο και τη φύση του περισσότερο από τις αδύναμες ομάδες (Elmer, 1921).
Την περίοδο που ο Spencer ξεκίνησε να προωθεί τον κοινωνικό δαρβινισμό, η τεχνολογία και η οικονομία στο δυτικό πολιτισμό είχαν αρχίσει να αναπτύσσονται πολύ περισσότερο και γρηγορότερα σε σύγκριση με άλλες κουλτούρες. Δίνοντας βάση σε αυτά τα προφανή πλεονεκτήματα, καθώς και τις οικονομικές και στρατιωτικές δομές του Δυτικού πολιτισμού, πολλοί υποστήριξαν ότι η φυσική επιλογή τελικά δεν ήταν μια θεωρία αλλά ένα θεμελιώδες αξίωμα, και αυτό διότι οι ομάδες (ή οι φυλές) που τουλάχιστον γενετικά, ήταν επικρατέστερες, όντος επιβίωναν ευκολότερα (Turner, 1985).
Συνεχίζοντας, μελέτες σχετικές με την κληρονομικότητα συνέβαλαν επίσης στη προσέγγιση του κοινωνικού δαρβινισμού, κυρίως όμως κατά τα τέλη του 19ου αιώνα. Στο έργο Hereditary Genius, o Galton (1869), υποστήριξε ότι η βιολογική κληρονομικότητα είναι πολύ πιο σημαντική από ό,τι το περιβάλλον για τον προσδιορισμό της ιδιοσυγκρασίας και της ευφυΐας (Hughes & Kroeler, 2012). Οι κοινωνιολόγοι και οι βιολόγοι όπως ο Lamarck, που επέκριναν τη θεωρία της κληρονομικότητας, πιστεύουν ότι οι αλλαγές στο περιβάλλον ενός ατόμου θα μπορούσαν να παράγουν φυσικές διαφοροποιήσεις, και οι διαφοροποιήσεις αυτές θα μπορούσαν να περνάνε στις επόμενες γενεές. Τελικά στις αρχές του 20ου αιώνα οι υποστηρικτές της θεωρίας της κληρονομικότητας ξεκίνησαν να λαμβάνουν θετική κριτική, και αυτό οφείλεται εν μέρει στο έργο του Γερμανού βιολόγου August Weismann. O Weismann επεσήμανε εκ νέου το ρόλο της φυσικής επιλογής, με το επιχείρημα ότι τα χαρακτηριστικά ενός ατόμου καθορίζονται γενετικά από τη σύλληψη (Turner, 1985).

Προς το τέλος του 19ου αιώνα ο κοινωνικός δαρβινισμός απέκτησε αρκετούς υποστηρικτές και από την σχολή της κοινωνιολογίας. Ο δημοσιογράφος Walter Bagehot εξέφρασε τις θεμελιώδεις ιδέες των κοινωνιολόγων στο έργο του Physics and Politics (2007). Το έργο αυτό περιγράφει την ιστορική εξέλιξη των κοινωνικών ομάδων σε έθνη. Ο Bagehot υποστήριξε ότι αυτά τα έθνη εξελίχθηκαν με επιτυχία, κυρίως μέσω συγκρούσεων με άλλες ομάδες-έθνη. Για πολλούς πολιτικούς επιστήμονες, κοινωνιολόγους και στρατιωτικούς, οι ιδέες αυτές δικαιολογούν σε ένα μεγάλο βαθμό την επέκταση πολλών εθνών και την κυριαρχία τους σε άλλες γεωγραφικές περιοχές. Στις Ηνωμένες Πολιτείες Αμερικής, ο ιστορικός J. Fiske και ο στρατηγός A. T. Mahan, βασισμένοι στις αρχές του κοινωνικού δαρβινισμού βοήθησαν πολύ στη δημιουργία ισχυρών στρατιωτικών δομών (Hofstadter, 1944; Bannister, 1979; Wilson & Jackson, 1989).
Στις αρχές του 20ου αιώνα, ένα νέο κίνημα με την ονομασία κοινωνική μεταρρύθμιση, χρησιμοποίησε τις θεωρίες του Δαρβίνου για να δώσει έναν ισχυρότερο ρόλο στη κυβέρνηση και να εισάγει διάφορες κοινωνικές πολιτικές. Το κίνημα αυτό που έγινε γνωστό ως μεταρρυθμιστικός δαρβινισμός υποστήριξε ότι, το ανθρώπινο είδος χρειάζεται νέες ιδέες και θεσμούς για να προσαρμοστεί σωστά στις μεταβαλλόμενες συνθήκες (Barnes, 1921).

Μερικοί μεταρρυθμιστές χρησιμοποίησαν τις αρχές της εξέλιξης με σκοπό να δικαιολογήσουν σεξιστικές και ρατσιστικές ιδέες που μείωναν την ισότητα. Παραδείγματος χάρη, η ευγονική που θεωρείται ακραίο είδος του μεταρρυθμιστικού δαρβινισμού, επινοήθηκε από τον F. Galton και σημαίνει καλά γεννημένος (Broberg & Roll-Hansen, 2005). Οι οπαδοί της ευγονικής ισχυρίστηκαν ότι συγκεκριμένες φυλετικές ή κοινωνικές ομάδες (συνήθως πλούσιοι Αγγλοσάξωνες) ήταν από τη φύση τους ανώτεροι από τους άλλους (Ross, 1901). Οι οπαδοί της ευγονικής πρότειναν να ελέγχουν την ανθρώπινη κληρονομικότητα δημιουργώντας συγκεκριμένες νομοθεσίες που θα απαγόρευαν το γάμο μεταξύ διαφορετικών φυλών ή θα περιόριζαν την αναπαραγωγή σε διάφορες κοινωνικά απροσάρμοστες ομάδες ανθρώπων, όπως οι εγκληματίες και οι ψυχικά ασθενείς (Adams, 1990).

Η σύνδεση του κοινωνικού δαρβινισμού με τον επιστημονικό ρατσισμό έτυχε ιδιαίτερης επεξεργασίας από το Γάλλο ανθρωπολόγο Georges Vacher de Lapouge, ο οποίος δημοσίευσε το 1889 ένα δοκίμιο με τον τίτλο «Ο Άρειος». Γι’ αυτόν η «κοινωνική επιτυχία», ήταν απόκτημα μιας φυλής και οι φυλές ήταν άνισες (ορισμένες ανώτερες, όπως οι Άρειοι, ορισμένες κατώτερες όπως οι Εβραίοι, οι μαύροι κ.α.) (Miller, 1917; Barnes, 1932).

Στην πιο ακραία τους μορφή, οι ιδέες του κοινωνικού δαρβινισμού εφαρμόστηκαν και από τους εθνικιστές της Γερμανίας (ναζί), οι οποίοι χρησιμοποίησαν ως πρόφαση το κίνημα της ευγονικής για την εξόντωση Τσιγγάνων, Εβραίων, ομοφυλόφιλων, και κάθε άλλης ομάδας του πληθυσμού, μη ευπρόσδεκτης στο καθεστώς του Χίτλερ (Crook, 1994). Οι ναζί μέσα από τις ιδέες του κοινωνικού δαρβινισμού κατάφεραν να δικαιολογήσουν επιστημονικά ακόμη και τους φόνους των Εβραίων στο Ολοκαύτωμα με το πρόσχημα ότι καθάριζαν την ανθρωπότητα από κατώτερα γονίδια. Αρκετοί φιλοναζιστές διανοούμενοι διέκριναν εξελικτική ηχώ στις εκκαθαριστικές πρακτικές του Χίτλερ για την εξάλειψη ενός ολόκληρου λαού (Gasman, 1998).

Οι K. Marx και F. Engels από την άλλη, αν και αναγνώρισαν την γενική αξία του δαρβινισμού στη βιολογία, απέρριψαν τον κοινωνικό δαρβινισμό. Ο Engels μάλιστα επέμενε στην άρνησή του να εφαρμόσει βιολογικούς νόμους στις ανθρώπινες κοινωνίες. Σύμφωνα με τον Engels, οι πολιτικοί δαρβινιστές, μπορούν να περιγραφούν αρχικά σαν κακοί οικονομολόγοι και κατά δεύτερον σαν κακοί φυσικοί επιστήμονες και φιλόσοφοι (Bowler, 1983).

Οι παραπάνω φιλόσοφοι, στο έργο τους Γερμανική Ιδεολογία, ισχυρίστηκαν ότι αυτό που διαχωρίζει τον άνθρωπο από τα υπόλοιπα ζώα, είναι η ικανότητά του να παράγει τα μέσα της επιβίωσης του. Οι άνθρωποι μπορούν να διαχωριστούν από τα ζώα λόγω της συνείδησης, της θρησκείας ή της νοημοσύνης (Bowler, 1988). Με το να παράγουν τα μέσα της επιβίωσης τους, δημιουργούν έμμεσα και την υλική τους ζωή. Το προφανές επιστημονικό σφάλμα της θεωρίας του κοινωνικού δαρβινισμού είναι ότι παραγνωρίζει το ρόλο της ανατροφής και της εκπαίδευσης, όσον αφορά τις διαφορές και τις ανισότητες που εμφανίζονται στις ανθρώπινες κοινωνίες (Claeys, 2000).

Επιπροσθέτως, σύμφωνα με τον Benton (1982), o Δαρβίνος δεν είχε την πρόθεση να δημιουργήσει μια θεωρία που θα αφορά τις ανθρώπινες κοινωνικές δομές, ή θα έχει μια δυνάμει επέκταση σε αυτές, αλλά στόχευε αποκλειστικά στη μελέτη της βιολογικής εξέλιξης. Παράλληλα, αν και στη θεωρία του Δαρβίνου υπάρχει η αντίληψη του ανταγωνισμού λόγω της ανεπάρκειας των πόρων, αυτή η ανεπάρκεια ισχύει σε πολύ μικρό βαθμό στην κοινωνική ζωή, αφού ο άνθρωπος μπορεί σήμερα να παράγει τα αγαθά για να εξασφαλίσει την επιβίωσή του. Η σπανιότητα των πόρων σήμερα δε θεωρείται φυσική, αλλά, αντίθετα, θεσπισμένη και βασισμένη στην άνιση κατανομή των πηγών και των μέσων παραγωγής (Hodgson, 1993).

Χριστίνα Δημητριάδου, Απόφοιτος Bsc Hons Psychology


Friday, December 9, 2016

To Τμήμα Ψυχολογίας του Μητροπολιτικού Κολλεγίου σε εκπαιδευτική θεατρική παράσταση

To Τμήμα Ψυχολογίας του Μητροπολιτικού Κολλεγίου παρακολούθησε την κωμική εκπαιδευτική θεατρική παράσταση της Science Art Society "Τι θα γίνει, θα κοιμηθούμε απόψε;" που έχει ως θέμα τη λειτουργία του εγκεφάλου πριν και κατά τη διάρκεια ύπνου.

Η παράσταση δημιουργήθηκε με το σκεπτικό να προκαλέσει άμεσο διάλογο και να μεταδώσει με ψυχαγωγικό τρόπο επιστημονική έγκυρη γνώση, αλλά παράλληλα να καταγράψει συνήθειες και συμπεριφορές των εφήβων σχετικά με τον ύπνο. Για το λόγο αυτό, πριν και μετά από κάθε παράσταση ειδικευμένος νευροεπιστήμονας συζητάει με τους θεατές για τον μηχανισμό και την αξία του ύπνου, τις διαταραχές του και τους τρόπους αντιμετώπισής τους.

Η Αστική Μη Κερδοσκοπική Εταιρεία Science Art Society ιδρύθηκε από τον κ. Αναστάσιο Μπονάκη (Επίκουρος καθηγητής Νευρολογίας στην Ιατρική σχολή του Εθνικού και Καποδιστριακού Πανεπιστημίου Αθηνών & Υπνολόγος) και τον κ. Αλατζά Πέτρο (Χημικός MSc - Ηθοποιός - Σκηνοθέτης) με στόχο την προώθηση των τεχνών και των επιστημών στην καθημερινότητα των ατόμων, των οικογενειών, των σχολείων και γενικότερα της κοινωνίας ώστε να υπηρετήσει την ψυχαγωγία, την ενημέρωση και την εκπαίδευση.



Wednesday, November 30, 2016

Το Τμήμα Ψυχολογίας του Μητροπολιτικού Κολλεγίου σε Διεθνές Συνέδριο

Για δεύτερη συνεχόμενη χρονιά, το Τμήμα Ψυχολογίας του Μητροπολιτικού Κολλεγίου, με την καθηγήτρια του Τμήματος Δρ. Αναστασία Κοτσοπούλου και τη μεταπτυχιακή φοιτήτρια Χριστίνα Καρασαρλίδου από το μεταπτυχιακό πρόγραμμα MSc Clinical and Community Psychology, παρουσίασαν την έρευνά τους για τον αυτοτραυματισμό στους εφήβους, στο 2nd International Congress of Health and Clinical Psychology on Children and Adolescents που πραγματοποιήθηκε στη Βαρκελώνη.

Αξίζει να αναφερθεί ότι το Μητροπολιτικό Κολλέγιο προσφέρει το πρώτο αναγνωρισμένο και πλήρως ελληνόφωνο μεταπτυχιακό πρόγραμμα σπουδών Βρετανικού Πανεπιστημίου στην Κλινική και Κοινοτική Ψυχολογία που παρέχεται στην Ελλάδα. Το πρόγραμμα παρέχει τη δυνατότητα πρακτικής άσκησης υπό εποπτεία στο ευρύ δίκτυο συνεργαζόμενων κλινικών πλαισίων του Κολλεγίου και παρατήρηση κλινικών περιπτώσεων, ενώ οι φοιτητές μπορούν να επιλέξουν κατεύθυνση κατά την πρακτική τους άσκηση (Γνωσιακή –Συμπεριφορική θεραπεία ή Οικογενειακή- Συστημική Θεραπεία).



Monday, November 14, 2016

Το Μητροπολιτικό Κολλέγιο στο 10ο Συνέδριο Σκελετικής Υγείας

Με μεγάλη επιτυχία ολοκληρώθηκε το 10ο Συνέδριο Σκελετικής Υγείας. Όπως κάθε χρόνο έτσι και φέτος, 1000 και πλέον επισκέπτες βρέθηκαν εκεί για να παρακολουθήσουν ομιλίες εξειδικευμένων επιστημών, για την σκελετική τους υγεία, ενώ ταυτόχρονα είχαν την δυνατότητα να εξεταστούν δωρεάν από ιατρούς διαφόρων ειδικοτήτων!

Τα Τμήματα Ψυχολογίας και Διαιτολογίας του Μητροπολιτικού Κολλεγίου βρίσκονταν εκεί, συμμετέχοντας σε μια σειρά σημαντικών δράσεων. Πιο συγκεκριμένα, καθηγήτρια του Τμήματος Ψυχολογίας του Μητροπολιτικού Κολλεγίου σε συνεργασία με μεταπτυχιακή φοιτήτρια διοργάνωσαν διαδραστικό εργαστήριο με θέμα "Οικονομική κρίση και αισιοδοξία". Επίσης, φοιτητές του Τμήματος συμμετείχαν σε έρευνα για το άγχος που πραγματοποίησε ο Σύλλογος Σκελετικής Υγείας «ΜΚΟ Πεταλούδα», διοργανωτής του συνεδρίου.

Το Τμήμα Διαιτολογίας του Μητροπολιτικού Κολλεγίου, σε συνεργασία με την ΜΚΟ Πεταλούδα, συμμετείχε σε δράση με τίτλο «Αξιολόγηση Ημερήσιας Πρόσληψης Ασβεστίου». Οι φοιτητές του Τμήματος συνέλλεξαν στοιχεία, από τους παραβρισκόμενους,  που αφορούσαν την ημερήσια πρόσληψη ασβεστίου ενώ ταυτόχρονα ενημέρωσαν δωρεάν το κοινό καθ' όλη τη διάρκεια του Συνεδρίου, σχετικά με τα αποτελέσματα της διαιτητικής πρόσληψης ασβεστίου, καθώς και τις βασικές αρχές πρόληψης της οστεοπόρωσης.

Η όλη ενέργεια αποτέλεσε μέρος της ευρύτερης επιτυχημένης συνεργασίας του Μητροπολιτικού Κολλεγίου με το Σύλλογο Σκελετικής Υγείας «ΜΚΟ Πεταλούδα» στο πλαίσιο του προγράμματος σπουδών των δύο τμημάτων.